Η Μικρή Αννούλα πουλάει τρέλα!

Η Μικρή Αννούλα είναι μια σύγχρονη αντί-ηρωίδα βγαλμένη από τα καθημερινά ανέκδοτα.

Τα ανέκδοτα για την Μικρή Αννούλα είναι σαν τα δημοτικά τραγούδια, δεν έχουν συγκεκριμένο δημιουργό, έχουν άπειρες παραλλαγές και για τις ανάγκες του κοινού, η Μικρή Αννούλα ξεφτιλίζεται αηδιαστικά, πεθαίνει φρικιαστικά με 1000 διαφορετικούς τρόπους και ξαναζωντανεύει.

Η Μικρή Αννούλα είναι ένας καθρέφτης. Η Μικρή Αννούλα είναι ο καθρέφτης αυτού του άρρωστου κόσμου, όπου το γέλιο και η χαρά κάποιων ισοδυναμούν με δικά της βάσανα και βασανιστήρια. Όπου, επειδή γεννήθηκε αδύναμη και άρρωστη και ίσως με πατέρα μεθύστακα βιαστή (1) και μητέρα αδιάφορη σαδίστρια (2), από τους άλλους είναι προτιμότερο και επιθυμητό να πεθάνει, παρά να παλέψει για την αξιοπρέπειά της. Και αυτό, γιατί για αυτούς η Μικρή Αννούλα είναι άχρηστη. Δεν χωράει, δεν χρειάζεται σε μια πατριαρχική κοινωνία, όπου το αδύναμο και “άρρωστο” σώμα της (3) κρίνεται μη αναπαραγωγικό από άτομα με “υγιή” σώματα γεμάτα αρρενωπότητες. Περισσεύει σε έναν άρρωστο κόσμο, που έχει αυτοσκοπό της ύπαρξής του το κέρδος, γιατί ένα κατεστραμμένο παιδί σε μια μακάβρια αδιάφορη οικογένεια (4), και πόσο μάλλον κορίτσι, θα παράξει υπεραξία μόνο όταν οι δική του αγοράσουν είδη μνημοσύνων (5). Η Μικρή Αννούλα είναι “έκτρωμα” σε μια εθνικά ομοιογενή χώρα “δυνατών” “υγιών” ανθρώπων, γιατί δεν θα μπορέσει να δώσει συνέχεια στο έθνος, αλλά και να μπορέσει, πάλι εκτρώματα θα φέρει στον κόσμο. Η Μικρή Αννούλα είναι ντροπή για το έθνος (6).

Η Μικρή Αννούλα είναι ένας καθρέφτης. Την μισούν γιατί καθρεφτίζει τον κόσμο τους. Σκοτώνουν την Αννούλα με όλους τους πιθανούς τρόπους, γιατί έτσι δείχνουν, και ταυτόχρονα προσπαθούν να κρύψουν την εικόνα τους. Την εικόνα ενός άρρωστου κόσμου, όπου κάποιοι χωράνε και κάποιοι όχι.

Η Μικρή Αννούλα, όμως, δεν είναι τόσο εύκολο να πεθάνει (7). Το πάθος, με το οποίο την εκμηδενίζουν και την εξευτελίζουν, της δίδαξε, ότι για να επιβιώσει και να μην υποκύψει, πρέπει να βρει και αυτή ένα πάθος, να πιστεύει σε κάτι. Και πίστευε πολύ. Όχι στον θεό. Ο δικός της ο θεός εξατμίστηκε την πρώτη ακόμη φορά που την βίασε ο πατέρας της. Η Μικρή Αννούλα πίστευε ότι θα βρει τον δρόμο της μέσα στα χιλιάδες χρώματα της φαντασίας. Και είχε μίσος. Πολύ μίσος για αυτόν τον άρρωστο κόσμο. Αλλά το μίσος ήταν και δημιουργικό. Ζωγράφιζε στην φαντασία της με μυρωδιές και ήχους, σαν να έβαφε με σπρεϊ έχοντας κλειστά τα μάτια, έναν κόσμο χωρίς όλα αυτά που μισούσε. Και έτσι η πίστη της δυνάμωνε και η Μικρή Αννούλα άντεχε κι άλλο.

Η Μικρή Αννούλα δεν είναι μόνο φιγούρα από τα σύγχρονα “δημοτικά τραγούδια”. Η Μικρή Αννούλα θα μπορούσε να είναι η οποιαδήποτε ή ο οποιοσδήποτε από μας. Η Μικρή Αννούλα, είναι και το γυφτάκι στα φανάρια, είναι οι μετανάστριες που προσπαθούν να βρουν μια καλύτερη μοίρα περνώντας τα σύνορα μέσα από ένα ναρκοπέδιο. Η Μικρή Αννούλα είναι οι πρόσφυγες που πωλούν τα σώματά τους στους δουλεμπόρους για να σωθούν από κάτι χειρότερο. Η Μικρή Αννούλα είναι μια πόρνη, που δεν γνώρισε ποτέ άλλο τρόπο για να επιβιώσει και να ταΐσει τα παιδιά της. Η Μικρή Αννούλα είναι μια σερβιτόρα από φτωχογειτονιά σε υπερπολυτελές μαγαζί στα μάτια των πελατών της. Η Μικρή Αννούλα είναι οι ανάπηρες και οι ομοφυλόφιλοι. Και πλέον, σε αυτήν χώρα, στην περιγραφή “αδύναμος, άρρωστος και δεν μπα να ψοφήσει” χωράνε και οι συνταξιούχοι με τους ανέργους.

Η Μικρή Αννούλα είμαστε όλοι και όλες εμείς, που περισσεύουμε σε αυτόν τον άρρωστο κόσμο.

Η Μικρή Αννούλα είμαι κι εγώ. Και εδώ θα λέω τις δικές μου ιστορίες.

--------------------------------------

Μια εμπεριστατωμένη έρευνα για την ζωή της Μικρής Αννούλας μπορείτε να βρείτε εδώ:

http://frikipaideia.wikia.com/wiki/Ανέκδοτα_με_την_Αννούλα

1. “Τι της πήρε ο πατέρας της μικρής Αννούλας για τα γενέθλιά της; -Την παρθενιά της.”

2. “Τι απάντησε η μαμά της μικρής Αννούλας όταν η μικρή Αννούλα της είπε ότι πήρε 10 στα μαθηματικά; -Και τι σε νοιάζει, αφού έχεις καρκίνο.”

3. “Γιατί ο τάφος της μικρής Αννούλας είχε σχήμα Ταφ; -Δεν ξεκολλούσε ο προφυλακτήρας.”

4. “Τι κάνει η μικρή Αννούλα όταν τελειώσει τα παιχνίδια με τη γιαγιά της; -Βάζει τα κόκκαλα πίσω στην οστεοθήκη.”

5. “Τι προβάρει η μικρή Αννούλα στη μοδίστρα; -Το σάβανό της.”

6. “Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που πέρασε από το κεφάλι της μικρής Αννούλας όταν είδε ότι την κυνηγούσαν οι χρυσαυγίτες; -Ένα στειλιάρι”

7. “Γιατί το τζαμάκι στον τάφο της Αννούλας είναι θολό; -Γιατί αναπνέει ακόμα”